Ons zoontje werd te vroeg én te klein geboren. Prematuur en dysmatuur. Hoewel ik net geen 28 weken ver was, had hij het gewicht en de lengte van een baby van 24 weken. Vier weken groeiachterstand dus. De zwangerschap en bevalling verdienen eigenlijk een apart verhaal — eentje dat ik ooit nog zal neerschrijven. Vandaag wil ik het hebben over wat daarna kwam.
Onze kleine held fotografe Erika ging onlangs op pad om kleine heldin Fien samen met haar trotse mama’s op foto vast te leggen in het AZ Herentals. Ook voor ons was dit een primeur want het was de allereerste keer dat we in dit ziekenhuis mochten gaan fotograferen.
Fien is op 11/05 onverwacht via spoedkeizersnede op de wereld te komen na een zwangerschap van 30weken en 6 dagen. Ze woog 1kg570 bij de geboorte.
“Teamwork makes the dream work” is ons motto
Vrijwilligers zijn een onmisbare schakel in onze werking. Zonder hen geen VZW kleine held.
Daarom geven we het woord aan één van onze naaisters Ulrike. Ze is er al bij van bij het prille begin. Ze is zelf mama van 2 zoontjes.
“Het is werk dat haar nooit loslaat, helemaal niet als er een meisje van 24 weken binnenkomt; net zo groot als de baby in haar buik.”
Het is een heel drukke dag, ik heb weekenddienst. Ik ren van baby naar baby en heb nauwelijks rust om even stil te staan bij wat er allemaal om me heen gebeurt.
Vrijdag 14/02, bestaat er een mooiere dag om pure liefde op beeld vast te leggen?
“Op 28/01 waren mijn bloedwaarden zodanig slecht dat ze hebben beslist dat ik die dag zou bevallen. Ik koos voor – de in mijn hoofd veiligste optie – een keizersnede om ons beide zoveel energie te besparen. En zo werd ons zoontje Louan op 28/01 om 14u10 geboren op 32 weken en 4 dagen. Hij woog 1kg675 en was 40 cm groot.”
Mijn bevalling heeft mij de eerste en meest cruciale les geleerd in het ouderschap: verwacht het onverwachte.
“Ik was voor mijn gevoel overal op voorbereid. Maar niet op alle ‘wat als-scenario’s’ van een vroeggeboorte. Die informatie kwam ik zelden tegen.”
Vandaag is het alweer 10 jaar geleden dat we afscheid moesten nemen van jou. Een dag waarop ik voor altijd terug gekatapulteerd wordt op die emotionele rollercoaster van toen en naar de dag waarop we jou moesten laten gaan. Ik zal nooit vergeten hoe ik mij toen voelde: de grond die onder mijn voeten weg zakte, mijn hart dat uit mijn borstkas werd gerukt en ikzelf die achter bleef als een hoopje ellende dat ooit mezelf was.
Ik dacht dit ook snel eens neer te schrijven want het verhaal van mijn tweede zwangerschap, de bevalling en de jaren erna zijn ontelbare keren door mijn hoofd gegaan. Het blijkt echter niet zo makkelijk om een beginpunt te zoeken voor Lore haar verhaal.Er is zo veel gebeurd en gezegd dat het allemaal door elkaar lijkt te vloeien. Maar de vele angstige uren in wachtzalen en dokterskabinetten bleven een constante doorheen de afgelopen 4 jaar.
Een beeld dat mij voor altijd zal bij blijven is het beeld van de mama die werd langs gereden in een bed. Operatiehemd nog aan, infusen nog in de hand. Duidelijk een nieuwe NICU mama. Kippenvel over mijn hele lijf en een diep respect voor deze voor mij onbekende vrouw overvielen mij meteen.
Een brief aan alle NICU mama’s en papa’s
Geboren op 28 weken
“”Bij de volgende routinecontrole zakte de wereld onder onze voeten weg. Ondanks alle goede signalen had het hartje van Tijl het begeven.”
Geboren op 32 weken
“Na een goede zwangerschap werden wij op 12 juni verrast door de vroeggeboorte van onze mooie zoon Elias.”
Geboren op 26 weken en 3 dagen
“Na een uitdagende zwangerschap met een loskomende placenta, hoge bloeddrukken, een gebroken vlies en een zwangerschapsvergiftiging werd onze mooie Estelle geboren.”
