Verhaal van Tuur en Tijl*
In november 2022 ontdekten we dat we in verwachting waren van een identieke tweeling. Wat een mirakel!
Toch waren we ook bezorgd over de mogelijke risico’s. Dokter Lewi stelde al snel het tweelingtransfusiesyndroom vast. Hierna volgden helse weken waarbij maar 1 ding echt belangrijk was: het kloppen van twee jonge, sterke hartjes.
Wij kwamen de grenzen van de technologie tegen. Een operatie was niet mogelijk en we konden enkel hopen op een goede afloop. En wat werd er gehoopt! Er was zoveel liefde, warmte en medeleven rondom ons. Kaarsjes werden gebrand. Vingers werden wekenlang gekruist. En berichtjes, bloemen en kaartjes stroomden binnen.
Terwijl onze jongens vochten voor hun jonge leventjes kozen wij alvast hun namen: Tijl voor grote broer en Tuur voor zijn kleine broertje.
Weken gingen voorbij en het leek de goede kant op te gaan. Een laseroperatie was nu mogelijk en werd met succes uitgevoerd. Nadien werd er nog een bloedtransfusie bij Tijl uitgevoerd. Weer een geslaagde ingreep verder. We konden eindelijk opgelucht ademhalen. De dokters verzekerden ons dat het gevaar geweken was.
“Bij de volgende routinecontrole zakte de wereld onder onze voeten weg. Ondanks alle goede signalen had het hartje van Tijl het begeven.”
Ons verdriet was onmetelijk en zal er altijd zijn. We dragen Tijl voor altijd mee in ons hart. Hij maakt deel uit van ons gezin. Als onze eerste zoon, als oudere broer voor Tuur en als jongere broer voor Anna. Elke keer als we naar Tuur kijken, zullen onze gedachten evengoed bij Tijl zijn.
Na 28 weken zwangerschap en enkele ziekenhuisopnames kwamen beide jongens op de wereld via een spoedkeizersnede. Tijl als eerste, gevolgd door Tuur die als vechter geboren werd en het operatiekwartier vulde met enkele dappere schreeuwtjes. Tuur werd meteen meegenomen voor heel wat onderzoeken. De papa mocht met hem mee.
“We waren opnieuw ouders geworden maar zo voelde het niet. Er was geen vreugde maar angst en verdriet.”
Toch was er ook opluchting. Vanaf nu wordt Tuur dag en nacht gemonitord en is hij in de beste handen. We gingen Tuur bezoeken op de NICU-afdeling van UZ Leuven. Door alle slangetjes en buisjes heen zagen we een piepklein mensje liggen. Je werd als prematuurtje geboren maar je deed het prima, Tuurtje.
De volgende dag kwam er een fotografe langs van Boven de wolken om Tijl te fotograferen. Er werden ook foto’s gemaakt van beide jongens samen.
Na een lang, intensief en uitputtend traject op de NICU mochten we na bijna 2 maanden verhuizen naar een minder intensieve afdeling neonatologie in UZ Leuven. Vanaf dan konden we ook bij Tuur blijven slapen. Het voelt zo goed om hem niet meer elke avond alleen te moeten achterlaten. Een fotografe van VZW kleine held legde ons gezin vast. Ook Tijl werd er subtiel bij betrokken.
“Wat zijn we dankbaar dat dit soort organisaties bestaan. Dankzij hen hebben we de mooiste herinneringen aan zo’n intense periode die we voor altijd zullen koesteren.”
Met een gift van €20 schenk jij een gezin een warm gezinsmoment en een blijvende herinnering. Alle info vind je hier:
