Het verhaal van Arthur en Jules

Ons verhaal start zo’n klein jaar geleden. Mijn flinke tweeling koos besliste dat ik op 28 weken mocht gaan plat liggen. We waren al blij dat ze me zo lang lieten werken.

Onze geweldige gynaecologe nam een heel wijze beslissing en koos voor de veiligheid van onze twee stoere helden. Vanaf dat moment werd ik wel wat angstig want ik hoopte toch nog zo’n 6-8 weken te mogen zwanger zijn. Niets was minder waar want tijdens de nacht van 28 juni 2018 besloten Arthur en Jules dat het welletjes was geweest. Hun leven startte als een wervelwind maar ze deden het erg goed. Toch bleven wij ongerust. Je ziet een heleboel kabeltjes. Je hoort een heleboel piepjes. Je weet niet wat de volgende dagen/nachten zullen brengen.

Fight or flight, zeggen ze dan. Wij kozen om samen te vechten.

Wij bleven heel optimistisch. Dit ging ons eigenlijk ook goed af. Na vijf weken mochten we eindelijk met z’n viertjes naar huis. Het was niet éénvoudig. We hadden ons mooiste geschenk iets vroeger gekregen dan verwacht en dat was oké. De maatjes vijftig mochten nog even in de kast. Gelukkig hadden wij schitterende vrienden rondom ons die voor ons een pakketje hebben aangevraagd bij VZW Kleine Held. Arthur en Jules hebben hun mooie body’s veel gedragen. Ook hun dekentjes worden nog steeds gebruikt.

Ondertussen zijn we negen maanden verder en Arthur en Jules doen het nog steeds prima.

Ze begroeten iedereen met hun lieve glimlach. Ze blijven groeien en bloeien en ze bewegen zich voort op hun manier. Na negen maanden kan ik wel toegeven dat ik die roze wolk toch wat heb gemist. De eerste momenten samen op de kamer, de eerste nachten samen met z’n vier, het samen klinken met vrienden en familie op materniteit zat er voor ons niet in. Geloof me, dit komt wel. Genieten kan ook op de nicu: gezellig knuffelen, skin-to-skin, het opstarten van de borstvoeding. Het zijn eveneens momenten om te koesteren. Die momenten zullen je kleine held het meest doen groeien en bloeien. Misschien wel beter dan in de couveuse. Al de rest volgt later wel.

Kortom, onze kleine helden volgen niet het boekje van Kind & Gezin. Ze volgen niet de typische groeicurve maar dat is ook oké. Dat is zelfs meer dan oké. Wij zijn heel fier op het traject dat we met ons vier hebben afgelegd. Ik moet eigenlijk zeggen dat we dit traject met meer dan ons viertjes hebben afgelegd. Familie en vrienden – die elke keer weer hetzelfde verhaal willen aanhoren en dit niet erg vinden – verdienen zeker ook een plaatsje in ons verhaal. Wij zijn heel erg dankbaar om omringd te worden door deze lieve mensen. Het gaat allemaal zo snel en een lief berichtje kan wonderen doen.

Liselot Neirynck, mama van Arthur en Jules